आशेला भूलताना
स्वप्न ते फुलले
नदीला मिळताना
थेंबही हरले..
उमलून कोमेजताना
फुलही हसले
सरूनही उरताना
क्षणही फसले....
स्वप्नात रमताना
सत्यही सरले
उरत जपताना
भास जुने स्मरले....
आभाळाला सोडताना
पाणीही रुसले
डोळ्यांनी अश्रूंना
स्वतःच पुसले....
सुख दुखाना झेलताना
श्वासही संपले
संपलेल्या श्वासांना
गंध तरी कसले....?
हे गंध आशेचे......
एका नव्या दिशेचे....!
नव्या क्षितिजाच्या , नव्या
प्रवासाचे ...!
नव्या आकाशाच्या, नव्या
मुक्कामाचे.....!
आनंद
३० सप्टेंबर २०१४
No comments:
Post a Comment